They Walk By Night... Sshhh

To continue:

8. Maya-maya pa, sinundo na si Lani ng driver nila at sinundo na si May ni Allan. Hmph, mga killjoy! Naligo na at nagprepare for a night out.

9. Lumabas na kami ng condo unit nina Edgar and Herb (dun din pala nakatira si RJ, at si Jaypee Cruz na kaklase ko nung elementary). Amazing, pero nagkasya kaming lahat sa iisang elevator. Lakad-lakad along Taft Avenue. Si Hender gustong mag-taxi kasi malayo raw kung lalakarin. Sabi ni BJ di naman kalayuan at wala pa rin namang specific na pupuntahan kaya tuloy lang ang paglakad sa dilim. Napakabaho talaga ng Maynila.

10. Habang naglalakad ay napagdesisyunang dumiretso sa Baywalk. Agree ang lahat. Di ko na matandaan lahat nung mga kalyeng dinaanan namin pero sure ako na nagawi kami sa Pedro Gil. Pagkatapos ng mga approximately trenta minutong paglakad, narating rin namin ang Baywalk. Madaming places kung saan pwedeng uminom at makinig sa mga banda. Lakad na naman ang drama namin habang namimili kung saan kami magchi-“chill” (bwahahahaha). Mukhang pare-pareho lang ang mga bar na andun pero walang nagsasabi kung saan nila gusto. (Sa mga blockmates kong di naka-attend: walang pagbabago sa decision-making skills ng M8 pag magkakasama. Alam niyo na, pag tinanong ang isa, ang usual na sagot ay: “kahit ano... kayo?” kaya walang nararating.) Anyway, pagdating namin sa isang spot, nagpaalam sina BJ at Hender dahil may booking raw sila. Babay. Naiwan ang mga kawawang blockmates sa gitna ng Roxas Boulevard.

11. Mga ilang minuto rin kaming idle at nakatanga lang. Sinuggest namin ni Ria na maghanap ng coffee shop na bukas pa. Meron raw sa banda roon, sabay turo sa direksiyon ng Pan-Pacific Hotel. Alam niyo na kung anong ginawa naming sunod: naglakad. Walang humpay na lakaran ang nangyari. Habang naghahanap kami ay bubulong-bulong si Edgar sa sarili niya (not very unusual for him to do). Nung sinubukan niyang ipaliwanag kung bakit siya nane-nega, hindi ko ma-gets kaya oo na lang ako. Maya-maya pa ay nakarating na kami sa “Malate.” (Sa’n ba exactly ang Malate? Kalito.) Merong Starbucks na bukas, yessss! At, surprise, surprise, katabi niya ang Malate Pensionne, kung sa’n nagpunta sina BJ at Hender.

12. Dahil nagyo-yosi kami ni Edgar, dun muna kami naupo sa benches sa labas ng Starbucks. May katabi kaming dalawang babaeng nagdadaldalan. Heto ang arrangement namin sa bench:

Edgar Ako Girl 1 Girl 2

Suddenly, may tinuro si Edgar na bagay na nakapatong sa bench sa gitna ko at ni Girl 1. Lumingon ako. Condom! So ngayon:

Edgar Ako unopened condom Girl 1 Girl 2

Tapos, pinuntahan kami ni Vane. Gusto ko siyang asarin, kaya tinuro ko ang condom, sabay: “Vane, ano ‘to?” Eto ang freaky: humarap sa ‘kin si Girl 1 at sabi: “Ay, akin ‘yan...” Nag-sorry ako. Buti na lang madilim, kasi kung hindi makikita nilang kasing pula ako ng kamatis. Pinipigil ni Edgar ang pagtawa. Sabi pa niya, baka raw puta yung mga katabi namin, at nilagay ang condom dun intentionally. Tiningnan ko ang mga babae, mukha namang sosy. I inch away from them just in case. Maya-maya, umupo na kaming lahat sa isang table sa labas ng Starbucks.

13. Nagkape at kumain. Sobrang tuyot ng ensaymadang binili ko. Kung anu-anong pinag-usapan. Strangely enough, tungkol sa mga tao sa Albert Hall. Hiniram ko yung iPod ni Nestor at paulit-ulit na pinakinggan ang Burnout ng Sugarfree. Dumating sina Hender at BJ galing kung saan, parehong mukhang lasing. Si Edgar at BJ, nakatulog habang nakaupo. Si Hender, inuubos ang memory ng phone ko kaka-picture. Meron pang nag-suggest na panoorin ang sunrise sa bay, pero marami na’ng inaantok, kasama ko. Tinanong ko si Ria kung anong oras na—4:30. Maya-maya ay naglakad na kami pauwi. Pagbagsak ko sa kama ay nasiguro kong babangon lang ako pag may araw na. Ang mga iba ay kumain pa ng sardinas. Sa kanila niyo na lang itanong kung anong pinag-usapan nila.

14. Gumising kami ng mga 7:30. Nakaalis na by then sina Herb, Jen, Vane at Ria. Swimming ulit ang mga natira. Tinuruan kami ni Hender kung paano ang tamang paraan ng paglangoy, kahit di naman siya kagalingan talaga. Umahon kami at tiningan ang Maynila mula sa rooftop. Nothing special. Bumaba na kami, naligo, nananghalian sa McDo, at umuwi. Pagdating ko sa bahay, more tulog. The end.

Sorry friends kung masyadong mahaba.

Asan na ang mga taong ito? Di ko alam kung nagbabasa sila ng blog ko. Post naman kayo sa chatterbox ko:

Milay
May
Grace
Mardan
Leonard
etc.

Sem-Ender

Heto na ang mga pangyayari noong gabi ng Oktubre 23. Para sa mga negang hindi um-attend, at sa mga interesado na rin. Read on:

1. Dumating ako sa Robinson’s Place Manila para i-meet si Ria, Jen, Edgar at Nestor. As usual, ako ang nauna. Internet muna sa Netopia. Tapos baba sa tapat ng Ice Monster pagka-text ni Edgar. Antagal ko na palang hindi nakita si Jen. Kumustahan. Dumating si Nestor a few minutes later, nagmamaganda dahil may bagong iPod na binili sa Japan. Aaaargh.

2. Umalis na kami sa meeting place at dumiretso ng Gonuts Donuts dahil di pa raw nanananghalian si Edgar. Keri. Bilang mga nagtitipid, tig-iisang doughnut lamang. Ang sarap ng choco-hazelnut ba yun. Lumabas na kami ng Rob Place at nakasalubong si Riang naglalakad mag-isa. Diretso sa bahay nina Edgar sa Astral Towers. May kalayuan pala. (Di man lang sumagi sa isip kong mas mahaba pa ang lalakarin mamaya.)

3. Pagdating sa bahay, andun na si Herb. Small talk, konting lala. Napagdesisyunang bumili ng lechong manok at magsaing. Lumayas ang iba, natira akong nagra-Ragnarok, at si Ria at Herb na nag-uusap tungkol sa med frats. I respect the opinions of others, but I really am against the whole idea of having physical pain inflicted on me. Kahit anupaman ang bungang maganda.

4. Swimming sa rooftop ng condo. May nakasalubong kaming Scary Girl in Pink. Ang hitad, nagja-jackstone mag-isa sa landing between 19th floor and rooftop. Nakalugay ang buhok a la Sadako of Ring fame. Freaky nang sobra. Anyway, diretso sa pool. Napakalamig ng tubig. Anlakas pa ng hangin. Nagkunwari akong magaling mag-backstroke kaya hayun, pumasok ang pool water sa tenga at sumakit ang ulo ko. Maya-maya pa, bumaba na kami sa unit nina Edgar.

5. Nahiga ako at uminom ng Medicol na bigay ni Edgar. Luto-luto sila dun sa kusina, ako tamad-tamaran at nakahilata. Nagdatingan na ang iba: Lani, Vane, BJ, Hender. Si Lani nakita ko mga one week ago nung nagt-training kami sa RITM. Si Vane, nakikita-kita ko around UP pag tinatakasan ang boss niyang kapatid ni Dean Azanza. Si Hender at BJ, di ko na maalala kung kelan ko huling nakita. Naka-tube na puti si Hender. Haba na ng buhok. Mamayang konti, lala na ang lahat. Si BJ nagpa-sweet at hindi kumain.

6. Pagkakain, dumating si Mary Ann na nakapalda, ehehehe. Binati ng lahat ang porma ng lola mo. Fatale na kwentuhan ang sumunod. Ang mga naknampucha, nagrereklamo dahil sa mga trabaho nila. “Pagkakaltas ng tax, P10000 na lang ang inuuwi ko... Huhuhu...,” reklamo ni May. “Ako naman, di pa appointed! Puro cash advance lang... Huhuhu...,” iyak ni Edgar. “Matatapos na contract ko sa Novermber, at di pa ko nakakaaral for subject GRE... Huhuhu...,” sambit naman ni Lani. Mga peste kayong lahat. Kami nga ni K-Ann, inaapi na’t kalahati lang ang sweldo, bungisngisan pa rin! Buela, turuan nga natin ang mga ito ng positive thinking.

7. Ininit ni Nestor ang sakeng mahal. Yelllccch, amoy suka. Tinikman ko, lasang beer na mainit. Ayoko na. Hindi talaga ako mahilig sa alcoholic drinks. Nangangati pa ang paa at ulo ko after. Sarap na sarap si Hender. Maya-maya pa ay sinukat na nito ang isusuot sa Malate mamaya. Isang kapiranggot na telang pula na may manipis na armholes. Malaswa. Maganda. Mabenta. Napag-usapan rin ang kahuli-hulihang kontrobersiya sa block. Nakakalito—sino ang salarin? Haka-haka ang mga tao. Di nila alam, ang nag-send talaga ng e-mail ay si Dang Ching. Miss niya na kayong lahat. (Dang, kung binabasa mo ‘to, asan ka na???)

Bukas na ang ikalawang bahagi. Boring na masyado.

Ang sarap palang magsulat sa Tagalog. Parang pinupurga ang lahat ng kapekean mo sa buhay.

Off-topic: Dinrowing-an ako ni Eloise nung isang araw ng Pisces sign sa inner wrist nung pare-pareho kaming walang magawa. Ganda di ba?

Naninimdim

It all started one afternoon when I was surfing channels and chanced upon a live performance of a band on MTV. I stopped to listen to the song and immediately liked its easy melody and the vocalist’s (there’s a better word but it’s lost on me right now) “rock-ish” voice. After that afternoon I heard the song on the radio twice, I think. Then two days ago I saw the band’s debut album already on Music One’s bestseller rack. Hmmm. I ponder buying it using my meager salary but decided to put it off. The next day I was bombarded with several omens which ultimately led me to purchasing said CD. In the morning paper I saw an interview the band members gave Young STAR. A few hours later while searching for a free mp3 (being cheap old me) I found URLs for the band’s homepage and Yahoo! group. And then later that afternoon, while I was in Powerbooks MegaMall musing the pros and cons of spending hard-earned cash on something that cannot be digested, the staff suddenly play the whole album. I took it as a sign. I grabbed the CD and rushed to the cashier. Five hours later I am listening to their songs and congratulating my good judgment.

The band is Sponge Cola and the song is Lunes. The album is called Palabas.

The last Pinoy rock band that I really liked was the Eraserheads. Actually the only Pinoy artist that I (sort of) followed, in recent memory, was Cynthia Alexander. I found it so difficult to find OPM that truly deserved the title of “original,” although there are a lot of really talented Pinoy singers. I think it was the songwriting that I missed. The slump that Pinoy music suffered only heightened (or should I say deepened?) with the recent trend of the so-called novelty songs, for which Lito Camo deserves to be roasted alive. On the other hand, these masterpieces presented a kind of cheek that was disturbingly fresh. As K-Ann repeatedly says, where else could you find a song with a line that goes: mas malambing pa sa kambing? Ugggh.

***

It’s Sem-Ender Night tonight at Edgar and Herb’s place near Malate. Sounds promising. Blockmates, punta tayo ha? Pwede pa yatang mag-swim.

***

At ayokong magising
Sa umagang nang-aakit mabuksan
Naninimdim
Di alam
Walang patutunguhan

To anyone who knows what “naninimdim” means or has heard anything about Sponge Cola, please e-mail me or send me an instant message (johnfadul@yahoo.com). Same goes for anyone who has mp3s of Stonefree’s Listen and Sugarfree's Burnout. Help me come back into the fold.

Into That Hole

How do you deal with loneliness? For the longest time I’ve been telling myself that I am alone, not lonely, and that the two are distinct from each other. But now, as I sit listening to Black Balloon, I find that each time I try, it gets harder to convince myself. I would like to distinguish myself from (what I previously considered pathetic) human beings who embark on the great search for their soulmate, but recently I’ve been fantasizing about finding mine. What would it be like to just hold hands with that someone and feel content? Sheena once told me that the best thing about being with someone is the feeling that there is this source of love that would never run out. And I think, hey, that’s something I wouldn’t mind having. I’d probably spend less nights covered in my sheets, wide awake, wondering why I couldn’t shake the feeling of emptiness off.

Then again, some people would say I just need to get laid. I am not discounting that other possibility.

Funny thing is, sometimes I like feeling lonely. The solitude tends to give you an illusion of peace. Actually, oftentimes when I feel loneliness starting to set in, I don’t even try to ward it off. What I do is listen to some sad song, munch on a chocolate bar, and type away at my journal. I wallow in that coldness, feeling that somehow I connect with the rest of humanity, which is, collectively speaking, a loser at finding love. Then when I tire of it, I get out of my room and pop over to the adjacent house to play with my kid cousins. Unfortunately, the feeling of loneliness never really leaves you, you just set it aside, where it lies ready for next time.

***

Nung isang araw ko pa sinulat 'yan, pero ngayon ko lang na-post. Sobrang sadness naman pala. The things some songs can do to you.

Inoculated

Sabi ko pa naman, aayusin ko lahat ng post ko dito. As in yung fit i-submit for Hum I (eheheheh). Pero nakakatamad. Pordat, ito:

K-Ann and I went to the RITM today and learned all about viruses. Nakakainggit yung lab nila. Plus, I'm more than a little apprehensive about this project we're starting. K-Ann and I just graduated last April--can we really do this? *frustrated groan*

Miss Buela, meron pala akong bagong name for you: Kinky-Ann. Yay.

I still have to learn how to link other blogs to mine. Bye for now.